Dos primeiros séculos de nosa era cabe supor que a poboación celta-romana foi evolucionando dun xeito similar a como o fixo no resto de Galicia.
Máis adiante chegarían os suevos e parece ser que o declive foi bastante importante. Fálase de que un xenro de Don Pelayo, chamado Afonso o Católico, repoboou Ribadeo quizais con refuxiados cristiáns que fuxían do avance musulmán.
A igrexa de Ribadeo foi catedral ata o ano 918, no que Ordoño cambiou a sede a Mondoñedo.

Repoboada ou non por Afonso o Católico, o certo é que a mediados do século XII a vila asentábase na ensenada da Vilavella, pois o primitivo núcleo de Cabanela e Porcillán foi abandonado fuxindo dos ataques dos hérulos e normandos nos séculos IX e X.

Logo dunha serie de tensións, no ano 1183, Fernando II concede ao obispado de Mondoñedo os dereitos sobre o territorio dependente da igrexa de Santiago de Vigo, que chegaban ata o porto de San Julián (Porcillán), onde comezaba Vilaselán.

Nos anos posteriores produciranse cambios na sede obispal entre Mondoñedo e Ribadeo, que acabarán no ano 1270, cando Nuño II concederá a Colexiata, que chegará ata o século XIX.

Pouco despois, polas concesións de Fernando II e Afonso IX créase o señorío abadengo. Este señorío abadengo durará ata o 20 de Decembro de 1369, día no que Enrique de Trastámara, en pago polos servizos prestados na loita contra o seu medio irmán Pedro o Cruel, outorga as terras de Ribadeo, con título de condado, ao cabaleiro francés Pierre de Villaines.

Ao pouco tempo, este vendería o Condado a Rui López Davalos, que caeu en desgraza ante o novo rei Juan II.

Juan II dividiu o condado de Ribadeo, para reunificarlo despois ao concederllo en 1431 a Rodrigo de Villandrando. Virían despois máis condes, ata que co matrimonio de Rodrigo de Silva e unha dama da familia de Híjar, incorporouse, en canto a título ao condado de Híjar.

RUTA DAS ORIXES

Seguir a canle dun río cara ao seu nacemento sempre é unha experiencia apaixonante. Poderá o viaxeiro ao longo desta ruta, urgar no pasado ou transportarse no futuro segundo imaxine as correntes de auga dos dous ríos que nos farán compañía. O Eo e o pai Miño. Ambos nacen nas mesmas estribaciones aínda que en ladeiras opostas da Sierra de Meira.


LUGARES A VISITAR:

SAN TIRSO DE ABRES: Precioso Val polo que transcorre o río Eo. Visitaremos unha interesante capela do século XVII ou unha fabulosa piscifactoría onde pode o turista pescar as súas propias troitas.

A PONTENOVA: Importante enclave industrial que foi centro da minería e siderurxia da costa de Lugo a principios do século XX. Os seus altos fornos, transformados en museos, poden ser visitados asi como outros complexos etnográficos próximos.

MEIRA: É a cabeceira da comarca que leva o seu nome: Terras de Meira. No século XI os monxes cistercienses fundan o mosteiro de Santa María que andando o tempo sería a primeira escola de filosofía de España. Non podemos perdernos a Igrexa Románica do século XII e a fachada Neoclásica do Concello.

PEDREGAL DE IRIMIA: Autentico nacemento do Miño (Recomendado)

FONMIÑÁ: Saíndo de Meira cara a Lugo hai un cruzamento, tomando a estrada de Mondoñedo a poucos metros do cruzamento chegamos a Fonmiñá.

VILADONGA: é o enclave dun castro prerromano totalmente recuperado.
Conta cun importante museo arqueolóxico e etnológico.

LUGO: Cabeza de provincia é unha das cidades máis antigas de España. Todo nela é belo, antigo e máxico. Imprescindible visitar a Muralla Romana, as Termas Romanas, a Catedral do Século XII, o Museo Provincial e un paseo polo casco antigo.